jueves, 6 de noviembre de 2008

martes, 8 de julio de 2008

Pastora - Desolado

La veritat és que no em sento trist, però aquesta cançó de Pastora (como no, eh? segon trimestre 2008: Época Pastora)em sembla tant maca, per la melodia, per la veu,pel piano i la guitarra... Aissh

Un any de truites i ous

Hola companys!

Ara ja gairebé ha passat un any des que la truita va girant. Un any en que realment aquesta truita d’un parell d’ous s’ha anat fent, a la paella, a foc lent. I jo ara diria que ha agafat un nou sabor… una mica més salada, una mica més tendre, més flonja, però també una miqueta més forta…
En un primer moment els ous van anar reposant, posant-se al seu lloc. En algun moment o altre han tingut alguna batuda, que els ha descol·locat, i d’altres batudes que els han acabat col·locant al seu lloc, en un lloc des d'on es fan unes truites del copon!

Canvis de feina, canvis de parella, companys de pis, amics, hipoteques, assegurances, la familia… girant i girant.

I ara que la vida m’ha donat allò que busco, no descarto que la truita segueixi girant, perquè com la Lluna, com la Terra i com el vent, tot gira… i menys mal!
I girarà al voltant nostre, amor meu!

Un petó!

miércoles, 25 de junio de 2008

Que yo no lo sabia

Eres lo más bonito que he visto en mi vida...

Maravellós sentiment, l'amor!!

lunes, 26 de mayo de 2008

Y qué pasa si soy del montón

Y qué pasa si soy del montón
Si no me gusta llamar la atención
Si en las fiestas no destaco …
Si en el súper se me cuelan …
Si por más que me bajo los pantalones
Me tiemblan las piernas.
Ni guapo ni feo
Ni gordo ni flaco
Ni un gran porvenir …
Ay de mí, las dudas más caras siempre van a por mi.
No me digas, no me digas que hoy te has fijao
Después de las noches que he pasado a tu lado
No me digas que hoy me ves especial “sobrenatural”

Soy del montón y no estoy de rebajas.
Y qué pasa si soy del montón
Si siempre salgo con mi caparazón.
Si en los bailes siempre piso …
Si en el bingo me despisto …
Si con un par de copas
Cuento lo más íntimo.
Ni subo ni bajo
Ni pierdo ni gano
Ni llego hasta el fin …
Ay de mí, si cambiara mi suerte no podría dormir.

No me digas, no me digas que hoy te has fijao
Después de las noches que he pasado a tu lado
No me digas, no me digas que hoy te has enamorao
Que me has visto llegar y te has “deslumbrao”
No me digas más … Que esta noche quiero volar
Y contigo hace tiempo que aterricé en este bar.
Soy del montón y no estoy de rebajas.

Pastora

lunes, 19 de mayo de 2008

Todo

Doncs això... en aquests moments... TODO

lunes, 21 de abril de 2008

Pastora- Runner

Una cançó de Pastora (ja sabeu que ara estic pillat per aquest grup)que et fa moure el cap com un ganso, i que et va pujant les pulsacions a poc a poc. Per animar el començament de la setmana!

Fins aviat!!

viernes, 11 de abril de 2008

Pensión compleja

Antes que nada, perdona si huele un poco a cerrado, hacía mucho tiempo que nadie se alojaba aquí, y menos aún con la intención de quedarse. Ábreme bien de puertas y ventanas. Que corra el aire, que entre tu luz, que pinten algo los colores, que a este azul se le suba el rojo, que hoy nos vamos a poner moraos. Y hablando de ponerse, vete poniendo cómoda, que estás en tu casa. Yo, por mi parte, lo he dejado todo dispuesto para que no quieras mudarte ya más. Puedes dejar tus cosas aquí, entre los años que te busqué y los que te pienso seguir encontrando. Los primeros están llenos de errores, los segundos, teñidos de ganas de no equivocarme otra vez. El espacio es tan acogedor como me permite mi honestidad. Ni muy pequeño como para sentirse incómodo, ni demasiado grande como para meter mentiras. Mis recuerdos, los dejé todos esparcidos por ahí, en cajas de zapatos gastados y cansados de merodear por vidas ajenas. No pises aún, que está fregado con lágrimas recientes, y podrías resbalar. Yo te aviso. El interruptor general de corriente está conectado a cada una de tus sonrisas. Intenta administrarlas bien y no reírte demasiado a carcajadas, no vayas a fundirlo de sopetón. No sé si te lo había comentado antes, pero la estufa la pones tú. Y hablando del tema, he intentado que la temperatura del agua siempre estuviera a tu gusto, pero si de vez en cuando notas un jarro de agua fría, eso es que se me ha ido la mano con el calentador. Sal y vuelve a entrar pasados unos minutos. Discúlpame si es la única solución, es lo que tenemos los de la vieja escuela, que a estas alturas ya no nos fabrican ni los recambios. Tampoco acaba de funcionarme bien la lavadora. Hay cosas del pasado que necesitarán más de un lavado, es inevitable. Y hay cosas del futuro que, como es normal, se acabarán gastando de tanto lavarlas. La recomendación, ensuciarse a su ritmo y en su grado justo. Eso sí, no te preocupes por lo que pase con las sábanas, que las mías lo aguantan todo. Para a acabar, te he dejado un baño de princesa, una cama de bella durmiente, un sofá de puta de lujo y algo de pollo hecho en la nevera. Para que los disfrutes a tu gusto, eso sí, siempre que sigas reservando el derecho de admisión. Aquí no vienes a rendir cuentas, sino a rendirte tú. Aquí no vienes a competir con nadie, sino a compartirte a mí. Y lo de dar explicaciones, déjalo para el señor Stevenson. El resto, no sé, supongo que está todo por hacer. Encontrarás que sobra algún tabique emocional, que falta alguna neurona por amueblar, y que echas pio, alguna reforma en fachada y estructura. Dime que tienes toda la vida, y voy pidiendo presupuestos. Dime que intentaremos toda una vida e iré encofrando mis nunca más.

Risto Mejide

lunes, 7 de abril de 2008

La viajera - Muchachito

MPG. Te la dedico!

Un altre cop ...

Hola gent!

Ja sé que no mireu gaire el blog, per això tampoc hi escric gaire... no, m'és igual si no el mireu, jo escric perquè em dóna la gana!


I com que em dóna la gana, us explicaré algunes coses que m'han passat aquestes setmanes.

Per començar, he conegut una noia estupenda (ella també m'ha conegut a mi, jejeje) . Un altre cop al Manaus (que tindrà aquest lloc...) . Fa unes setmanes que ens veiem i poc a poc ens estem trobant força bé. La seva personalitat em quadra bastant i ens entenem molt bé. Jo m'ho passo bé i crec que ella també. Que dure!!!


Per altra banda, ara estic currant de cambrer en casaments a Can Sidro... és una bona manera de passar-t'ho bé i guanyar una pasta... són els dissabtes al vespre... entre 10 i 12 hores.... x 10€.


MUCHACHITO A L'ALIANÇA


El passat divendres 18 de març vam anar al concert de Muchachito Bombo Infierno a l'Aliança de Lliçà. Buuufff, quin concert! Tota una festa! No vam parar de ballar i de cantar.. i vam pillar una bonica turqueta!!




Ei! Una abraçada, i llegiu-me una mica


jueves, 27 de marzo de 2008

Anyone Else But You - de la peli JUNO

La cançó del final de la peli. És una peli que em va agradar molt, perquè és optimista i molt simpàtica.

Una de les millors pelis que he vist darrerament!

El hombre que casi conoció a michi panero

Bones!
Una cançó molt bona de Nacho Vegas. Tret de la seva actuació amb Bunbury al Liceu de BCN, presentant el seu disc El Tiempo de las Cerezas (crec que és un dels millors discos de Bunbury i dels millors discos en directe que s'han fet a Espanya darrerament.
La cançó conté una sèrie de sentències prou interessants que fan que pensar... si voleu... disfruteu-la.

lunes, 17 de marzo de 2008

Pastora - Cuanta Vida

Pastora. Darrerament ho estic escoltant. Em sembla una música positiva. Aquest ritme i aquestes lletres. Força bé, oi?
I la Dolo nostamal!

miércoles, 12 de marzo de 2008

Lo peor de amor - Joaquín Sabina

Lo peor del amor cuando termina
son las habitaciones ventiladas
el puré de reproches con sardinas
las golondrinas muertas en la almohada

lo malo del después son los despojos
que embalsaman el humo de los sueños
los teléfonos que hablan con los ojos
el sístole sin diástole ni dueño

lo más ingrato es encalar la casa
remendar los pecados veniales
condenar a la hoguera los archivos

lo atroz de la pasión es cuando pasa
cuando al punto final de los finales
no le siguen dos puntos suspensivos

Este adiós no maquilla un hasta luego.

Este nunca no esconde un ojalá.

Estas cenizas no juegan con fuego.

Este ciego no mira para atrás. E

ste notario firma lo que escribo.

Esta letra no la protestaré.

Ahorrate el acuse de recibo, estas vísperas son las de después.

A este ruido tan huérfano de padre

no voy permitirle que taladre a un corazón podrido de latir.

Este pez ya no muere por tu boca.

Este loco se va con otra loca.

Estos ojos no lloran más por ti.

Sabina

lunes, 3 de marzo de 2008

una canción muy bonita y muy bruta

Soñar despierto con la luz de su sonrisa;
soñé en hablarle de su pelo y ser la brisa;
pensé decirle que la vida era su boca,y no.
Pasa a mi lado su olor y contengo la respiración.
Sufre Julieta en su balcón
viendo escalar a su galan.
Pensé decirle: mas clara la luna brilla
y dar contra el suelo otra vez más
al contacto con la realidad.
¿Por qué anda sola esta amapola?¡
Planeo el atraco a mano armada de su corazón;
Cada palabra he calculado, ahora falta el valor.
Planeo decirle que la vida era su boca y no.
Pasa a mi lado su olor y contengo la respiración.
Y cómo haremos pa llegar
al mismo tiempo tu que yo:
sincronicemos los latidos con la boca
y tic-tac-tic-tac
pobre aguja del reloj,
nunca atravesara una tentación.

viernes, 29 de febrero de 2008

PINOCHO

"nunca he sido tan feliz,
nunca me acuerdo de ti"

viernes, 22 de febrero de 2008

TENGO (PASTORA)

Ara que han tret nou disc, publico aquest vídeo de Pastora. Aquesta canço està força bé... per mi és bastant optimista... una mica de rebelia front la merda de vida que vivim a diari!

viernes, 15 de febrero de 2008

Extremoduro -Standbye

Me da vértigo el punto muerto
y la marcha atrás,
vivir en los atascos,
los frenos automáticos y el olor a gasoil.
Me angustia el cruce de miradas
la doble dirección de las palabras
y el obsceno guiñar de los semáforos.

Me da pena la vida, los cambios de sentido,
las señales de stop y los pasos perdidos.
Me agobian las medianas,
las frases que están hechas,
los que nunca saludan y los malos profetas.

Me fatigan los dioses bajados del Olimpo
a conquistar la Tierra
y los necios de espíritu.

Me entristecen quienes me venden clines
en los pasos de cebra,
los que enferman de cáncer
y los que sólo son simples marionetas.

Me aplasta la hermosura
de los cuerpos perfectos,
las sirenas que ululan en las noches de fiesta,
los códigos de barras,
el baile de etiquetas.

Me arruinan las prisas y las faltas de estilo,
el paso obligatorio, las tardes de domingo
y hasta la línea recta.

Me enervan los que no tienen dudas
y aquellos que se aferran
a sus ideales sobre los de cualquiera.

Me cansa tanto tráfico
y tanto sinsentido,
parado frente al mar mientras que el mundo gira

Francisco M. Ortega Palomares "Ideario"
(Cuenta atrás)


miércoles, 30 de enero de 2008

Setmana i mitja



Hola gent!

Com va? Espero que bé.. el 2008 és un any especial, les seves xifres sumen 10... per tant pot ser un any 10!

Bé, avui porto una setmana i mitja a la feina i ja m'estic situant una mica en tot plegat. Funcions, àmbit d'actuació, problemes interns, etc. Poc a poc, tot i que encara em queda moltíssim, ja no soc tan novato. Començo a fer les reunions tècniques i no em sento tan perdut.

Una cosa que valoro ara mateix molt d'aquesta feina, és el fet d'estar envoltat de tècnics experts en la matèria. Abans a l'Ajuntament (amb tots el respectes del món i entenen com a quelcom quasi inevitable) em sentia una mica una illa en el desert. Era difícil evolucionar tècnicament, ja que no es discutia a nivell de discurs, etc amb ningú (ni amb el regidor). Ara constantmenmt, sents gent que parla de polítiques de joventut i això fa créixer professionalment.

Malgrat això, jo pensava que tindria un paper més d'assessor als municipis, amb un contacte més directe amb els tècnics dels ajuntaments. Doncs la meva feina està un nivell més amunt. Es tracta de coordinar una mica aquestes tasques assessores, de generar discurs i eines metodològiques de suport al territori. No sé si m'enteneu! jejeje

Bé ara us deixo una foto meva, per a aquells que fa temps que no em veieu. Comprovareu que miraculasament, el temps no passa per mi.
Tinc la mateixa cara de capullo que l'any passat!!!




lunes, 28 de enero de 2008

Muñequita Rota

Esta es la historia de una muñequita rota que cayó en el agua,
era tan pequeña, nadie sabe muy bien cómo pero se ahogó.
Cómo era de tela se hundió enseguida
ahora me sonríe desde el fondo del mar.

Rota al caer en agua
esa muñeca que trataba sólo de flotar,
ya no recuerda que el soldado la quiso salvar.
Ella no supo agarrarse a ninguna parte
y ahí… rota se quedó…

Hace mucho tiempo un soldadito de plomo le pidió la mano
y ella tan bonita sin dudarlo, ni un momento, se la concedió.
Se puso un vestido de lino blanco
y él muy arreglado se la llevó.

Mira muñeca mía cómo te quiero y
cómo voy a cuidarte! No tengas miedo!
Nunca voy a soltarte
y la muñeca sonrió.

Esa misma noche por el puerto las estrellas les acompañaron.
Iban paseando muy felices y juntitos por el muelle mayor
él se fue a buscarle la única flor
y ella tan coqueta en el agua se miró.

Rota al caer en agua
esa muñeca que trataba sólo de flotar,
ya no recuerda que el soldado la quiso salvar.
Ella no supo agarrarse a ninguna parte…
Y ahí rota se quedó…

lunes, 21 de enero de 2008

31 anys i vida nova

Bona nit!

Ja fa dies que no escric res al blog, espero que no us hagueu despenjat gaire!


Doncs bé, ara escric per explicar-vos una mica com em va amb la meva nova feina.


Primer de tot una reflexió: anys nous (31) i vida nova. Em trobo que tot just havent complert els 31 anys començo una nova feina, i un altre cop em trobo sense parella. No sé si és una coincidència o el destí. Cal alliberar-se el màxim del passat per començar una nova etapa! De totes maneres, lo de la parella no ho he fet per aquesta raó. No obstant, ha coincidit.


Doncs sí, avui he tornat a una feina qualificada relacionat amb el meu perfil professional. Des d'avui sóc un dels responsables tècnics del programa de suport metodològic al territori de l'Observatori Català de la Joventut de l'Agència Catalana de la joventut (ostres que llarg). Bàsicament es tracta d'aquell equip de persones que des d'un organ de la Generalitat de Catalunya preten donar suport als municipis i els consells comarcals quant al disseny de les polítiques de joventut.


Avui ha estat un dia de presa de contacte amb l'equip i, en general, amb la institució. Presentació de molta gent, llegir documents, assabentar-me dels primers intríngulis de la "casa", etc. Sensacions com d'extranyesa. El primer dia en una feina no deixa de ser una mica raro, ja que es barregen moltes sensacions, ja el lloc és nou, les persones són noves, etc.


L'únic que vull ara és que no em torni a passar el mateix d'abans i que sàpiga portar de la millor manera la responsabilitat del meu lloc de feina.


Aquest 5 mesos a la impremta, he viscut molt bé, sense responsabilitats ni mal de caps. Ara he d'aprendre a suportar una certa pressió i a intentar superar-me dia rere dia.


Ah! Per cert. Moltes gràcies a totes aquelles persones que m'han ajudat durant aquests mesos i a aquells que estan al meu costat (encara que hi hagi certa distància física) i m'animen amb allò que faig. Una forta abraçada!!



viernes, 18 de enero de 2008

Ahora

Un altre post despré de molt temps:
"La conciencia tranquila,
una paz profunda.
A mi modo he dado todo lo que soy.
Ahora puedo puedo decirlo, más alto, pero no puedo más claro"